Η κρουαζιέρα φαίνεται να κερδίζει έδαφος παγκοσμίως αφού ολοένα και περισσότεροι ταξιδιώτες δείχνουν να επιλέγουν αυτόν τον τρόπο διακοπών. Την περίοδο της πανδημίας, μία εποχή που όλοι ζήσαμε τη δυστοπία και που επί της ουσίας εξαφάνισε κάθε έννοια του τουρισμού όπως τον γνωρίζαμε, η Ελλάδα κατάφερε να κερδίσει το στοίχημα της κρουαζιέρας. Ήμασταν στις πρώτες, αν όχι η πρώτη χώρα που άνοιξε τα λιμάνια της και υποδέχτηκε επισκέπτες δημιουργώντας μία πάρα πολύ καλή εντύπωση στον τομέα αυτό.
Σήμερα, περίπου 7 μήνες μετά την καταστρεπτική καταιγίδα Daniel, αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά ότι σαν κράτος βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να εξηγήσει το φιάσκο που αφορά τον λιμένα Βόλου με τον Κωστή Χατζηδάκη να ανακοινώνει, την ώρα που η σεζόν έχει ξεκινήσει ήδη, ότι ‘ακυρώνονται για φέτος οι αφίξεις μεγάλων κρουαζιερόπλοιων’.
Ο λόγος; Για μία ακόμα φορά η αδιαφορία και ανικανότητα του επιτελικού κράτους. Επτά ολόκληρους μήνες μετά την κακοκαιρία ο κρατικός μηχανισμός έδειξε πρωτοφανή αργοπορία όσον αφορά τις εργασίες αποκατάστασης του βυθού του λιμένα από τα φερτά υλικά με την προκήρυξη για την ανάθεση των έργων να έχει προγραμματιστεί για τον Μάιο, δηλ. 8 μήνες μετά την καταστροφή! Αξίζει δε να σημειωθεί ότι τα έργα λέγεται ότι θα διαρκέσουν περί τον ένα με ενάμιση χρόνο μέχρι να ολοκληρωθούν.
Και ενώ γνώριζαν το πρόβλημα δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να ενημερώσουν τις εταιρείες κρουζιέρας εγκαίρως ώστε να προσαρμόσουν τα προγράμματά τους αναλόγως. Αποτέλεσμα να πέσουν βροχή οι ακυρώσεις προσέγγισης στο λιμάνι με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους συνεργαζόμενους επαγγελματίες και την τοπική οικονομία.
Δεν συζητάμε να είχαν κινηθεί με την ίδια ταχύτητα που κινήθηκαν στα Τέμπη, λέμε να είχαν έστω ενημερώσει εγκαίρως.
Πλήρης αδιαφορία για μία περιοχή που υπέφερε όλο τον χειμώνα και ήλπιζε να πάρει μία ανάσα το καλοκαίρι.
Στο μεταξύ η χώρα μας θα μείνει και από ερευνητικό σκάφος καθώς αδυνατεί να καταβάλει το 25% της αξίας του, μιας και το υπόλοιπο 75% έχει δεσμευτεί να το χρηματοδοτήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Να σκεφτεί κανείς τί σημαίνει η ιδιοκτησία ενός μικρού σκάφους στην Ελλάδα; Για τον τρόπο που έγινε και τις συνέπειες που είχε στους επαγγελματίες του yachting η ιδιωτικοποίηση της μαρίνας Αλίμου; Χωρίς την παραμικρή προνόηση για τα προβλήματα που δημιούργησε η κατακόρυφη και αδικαιολόγητη αύξηση του κόστους ελλιμενισμού σε συνδυασμό μάλιστα με την έλλειψη υποδομών;
Ο Ήλιος μπορεί μια μέρα να σταματήσει να βγαίνει απ’ την Ανατολή, στην Ελλάδα δεν θα πάψουμε ποτέ να μισούμε τη θάλασσα.
Ε.Μ.